7 Eylül 2008 Pazar

evdeki ilk kayıp


Taraftarın güzel bir desteğiyle başlandı maça. Takım da inançlıydı. Görünen oydu. Ama işte sadece inanmak yetmiyor. Kuru mücadele de yetmiyor. Çok istemek de yetmiyor. Kederliyiz şimdilik. Geçecek bu veya buna alışacağız ya da lige farklı beklentilerle devam edeceğiz.

Özellikle orta sahada hiç pas yapamayan bir takım yenilmek zorundadır. Öyle de oldu. Defanstan forvete giden toplarla maç bitmez. Hücum oyuncularını en geriden beslemek bu yüzyılın futbolu filan değildir.Bu anlamda takımı kurmak, hazırlamak, futbolcuları doğru seçmek, doğru yerde oynatmak ayrı bir ehliyet işi anlaşılan. Yani motosiklet ehliyetiyle kamyon sürülemez. İkinci haftada görünen o. İnanın eleştirimizi en alt düzeyde tutarak yazıyoruz. Takıma genel olarak hala inanıyoruz, ama… İnanamadıklarımız da var ne yazık ki. Hepiniz gördünüz ve yorumladınız. Tek dileğimiz ve beklentimiz kriz masasının kurulması ve acil önlem paketinin hazırlanmasıdır. Yoksa… Bunu düşünmekten bile korkuyoruz…

Hiç yorum yok: